تشخیص:

در طول معاینه فیزیکی، پزشک در مورد علائم شما می پرسد و به دنبال تورم یا توده های قابل توجه در مفاصل شما می شود.

پزشک ممکن است در حالی که انگشت شست را با فشار روی استخوان مچ شما حرکت می دهد، مفصل شما را نگه دارد. اگر این حرکت صدای ساییدن ایجاد کند، یا باعث درد یا احساس شن ایجاد کند، احتمالاً غضروف فرسوده شده است و استخوان ها به یکدیگر ساییده می شوند.

تکنیک های تصویربرداری، معمولاً اشعه ایکس، می تواند نشانه های آرتریت انگشت شست را نشان دهد، از جمله:

• خارهای استخوانی
• غضروف فرسوده
• از دست دادن فضای مفصلی

نحوه عملکرد :

در مراحل اولیه آرتریت انگشت شست، درمان معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌های غیرجراحی است. اگر آرتریت شست شما شدید است، ممکن است جراحی لازم باشد.

دارو:

برای تسکین درد، پزشک ممکن است توصیه کند:

• داروهای موضعی مانند کپسایسین یا دیکلوفناک که روی پوست روی مفصل قرار می گیرند
• مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول، سایرین)، ایبوپروفن (ادویل، موترین IB، سایرین) یا ناپروکسن سدیم (Aleve)
• مسکن های تجویزی، مانند سلکوکسیب(Celebrex)
• یا ترامادول

آتل:

یک آتل می تواند از مفصل شما حمایت کند و حرکت شست و مچ شما را محدود کند. ممکن است فقط در شب یا در طول روز و شب از آتل استفاده کنید.

اسپلینت می تواند کمک کند:

• کاهش درد
• هنگام انجام وظایف، موقعیت مناسب مفصل خود را تشویق کنید
• به مفصل خود استراحت دهید

تزریقات:

اگر مسکن‌ها و آتل مؤثر نباشند، پزشک ممکن است تزریق یک کورتیکواستروئید طولانی‌مدت را به مفصل شست توصیه کند. تزریق کورتیکواستروئید می تواند باعث تسکین موقت درد و کاهش التهاب شود.

عمل جراحي:

اگر به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهید یا اگر به سختی می‌توانید انگشت شست خود را خم کنید و بچرخانید، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. گزینه ها عبارتند از:

• فیوژن مفصل (آرترودزیس). استخوان‌های مفصل آسیب‌دیده به طور دائمی جوش می‌خورند. مفصل ذوب شده می تواند وزن را بدون درد تحمل کند، اما انعطاف پذیری ندارد.
• استئوتومی. استخوان های مفصل آسیب دیده برای کمک به اصلاح ناهنجاری ها تغییر مکان می دهند.
• تراپزیکتومی یکی از استخوان های مفصل شست (ذوزنقه) برداشته می شود.
• تعویض مفصل (آرتروپلاستی). تمام یا بخشی از مفصل آسیب دیده برداشته می شود و با پیوند یکی از تاندون های شما جایگزین می شود.

این جراحی ها همگی می توانند به صورت سرپایی انجام شوند. پس از جراحی، می توانید انتظار داشته باشید که گچ یا آتل را روی انگشت شست و مچ خود تا شش هفته ببندید. هنگامی که گچ برداشته شد، ممکن است فیزیوتراپی برای کمک به بازیابی قدرت و حرکت دست انجام دهید.

آزمایشات بالینی:

مطالعات کلینیک مایو را بررسی کنید که درمان‌ها، مداخلات و آزمایش‌های جدید را به عنوان ابزاری برای پیشگیری، تشخیص، درمان یا مدیریت این بیماری آزمایش می‌کند.

شیوه زندگی و درمان های خانگی:

برای کاهش درد و بهبود تحرک مفاصل، سعی کنید:

ابزار دستی را اصلاح کنید خرید تجهیزات تطبیقی ​​- مانند شیشه بازکن، کلید چرخان و زیپ بزرگ - را در نظر بگیرید که برای افرادی با قدرت دست محدود طراحی شده است. دستگیره های درب سنتی را که باید با انگشت شست خود بگیرید، با اهرم تعویض کنید.

• سرما اعمال کنید. یخ زدن به مدت پنج تا 15 دقیقه چندین بار در روز می تواند به تسکین تورم و درد کمک کند.
• حرارت اعمال کنید. برای برخی، گرما ممکن است در تسکین درد مؤثرتر از سرما باشد.

ممکن است به یک دکتر متخصص در اختلالات مفاصل (روماتولوژیست) ارجاع داده شوید.

آنچه شما می توانید انجام دهید:

• علائم خود را بنویسید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد.
• اطلاعات کلیدی پزشکی خود، از جمله سایر شرایط و هرگونه سابقه آسیب به مفصل دردناک را یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله تغییرات عمده یا عوامل استرس زا در زندگی خود را یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های خود تهیه کنید.
• از یکی از اقوام یا دوستان خود بخواهید که شما را همراهی کند تا به شما کمک کند آنچه دکتر می گوید را به خاطر بسپارید.
• سوالاتت رو برای پرسیدن از دکتر بنویس.

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

محتمل ترین علت علائم من چیست؟

به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟

آیا وضعیت من احتمالا موقتی است یا مزمن؟

چه درمان هایی در دسترس هستند؟

آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟

من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در پرسیدن سؤالات دیگر تردید نکنید.