وبلاگ

انگشت ماشه ای چیست؟

این وضعیتی است که در آن انگشت یا شست می‌تواند در حالت خمیده گیر کند و وقتی انگشت به سمت بیرون صاف می‌شود، کلیک یا پاپ کند. این وضعیت برای اولین بار توسط یک پزشک فرانسوی در سال 1850 توصیف شد. تقریباً 2-5٪ از جمعیت ممکن است انگشت ماشه ای را در طول زندگی ایجاد کنند که به 10٪ در بیماران دیابتی می رسد.

آناتومی و علل:

تاندون های خم کننده انگشتان ما همگی از یک تونل عبور می کنند. سپس افراد می توانند ضخیم شدن تاندون و غلاف را تا حدی ایجاد کنند که حرکت در تونل مشکل داشته باشد. متعاقباً تورم به حدی می رسد که می تواند گرفتار شود. این در انتهای دست در سمت کف درست قبل از انگشتان (قرقره A1) اتفاق می افتد. در افراد مبتلا به اختلالات متابولیک مانند دیابت و تیروئید، اختلالات خودایمنی، زنان و افراد بالای 50 سال شایع تر است.

علائم و ارتباطات:

<

سندرم گیرافتادگی شانه چیست؟

سندرم گیرافتادگی شانه به فشرده سازی مکانیکی و/یا ساییدگی تاندون های روتاتور کاف اشاره دارد. روتاتور کاف در واقع مجموعه ای از چهار عضله و تاندون است که کتف (تیغه شانه) را به سر بازو (قسمت بالایی استخوان بازو) متصل می کند. این ماهیچه ها در عمق شانه، زیر عضله دلتوئید قرار دارند که به شانه شما خط می دهد. روتاتور کاف در حفظ سر بازو در حفره در حین عملکرد طبیعی شانه مهم است و همچنین به قدرت شانه در طول فعالیت کمک می کند. به طور معمول، روتاتور کاف به آرامی بین سطح زیرین آکرومیون (کلاهک شانه) و سر بازو می لغزد.

گیرافتادگی شانه چگونه رخ می دهد؟

هر فرآیندی که عملکرد طبیعی سر خوردن روتاتور کاف را به خطر بیندازد، ممکن است منجر به برخورد مکانیکی شود. علل شایع شامل ضعیف شدن و تحلیل رفتن تاندون به دلیل افزایش سن، تشکیل خارهای استخوانی و/یا بافت التهابی در فضای بالای روتاتور کاف (فضای زیر آکرومیال) و آسیب‌های ناشی از استفاده بیش از حد است. فعالیت‌هایی که می‌توانند منجر به برخورد شوند، معمولاً شامل حرکت تکراری بالای سر هستند. این معمولاً در مواردی مانند نقاشی، نجاری، تنیس، بیسبال، شنا و غیره دیده می شود.

سندرم گیرافتادگی شانه چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص سندرم گیرافتادگی شانه معمولاً با یک شرح حال دقیق و معاینه فیزیکی قابل انجام است. بیماران مبتلا به گیرافتادگی معمولاً از درد، نیشگون گرفتن و سفتی در شانه شکایت دارند که با فعالیت بالای سر بدتر است و گاهی آنقدر شدید است که باعث بیدار شدن در شب می شود. دستکاری شانه به روشی خاص توسط پزشک معمولاً علائم را بازتولید می کند و تشخیص را تأیید می کند. اشعه ایکس همچنین در ارزیابی وجود خارهای استخوانی و/یا باریک شدن فضای زیر آکرومیال مفید است. ام آر آی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی)، آزمایشی که امکان تجسم روتاتور کاف را فراهم می کند، ممکن است برای رد تشخیص های جدی تر مانند پارگی روتاتور کاف استفاده شود.

سندرم گیرافتادگی شانه چگونه درمان می شود؟

اولین قدم در درمان سندرم گیرافتادگی شانه، از بین بردن هر علت قابل شناسایی یا عاملی است. این ممکن است به معنای اجتناب موقت از فعالیت‌های بالای سر مانند تنیس، زمین بازی یا شنا باشد. یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی، مانند ادویل یا موترین، برای کاهش درد و تورم مفید است. اساس درمان شامل تمریناتی برای بازگرداندن انعطاف پذیری و قدرت طبیعی به کمربند شانه است، از جمله تقویت عضلات روتاتور کاف و عضلات مسئول حرکت تیغه شانه. این برنامه آموزش و نمایش ورزش ممکن است توسط پزشک یا یک فیزیوتراپ ماهر آغاز و اجرا شود. تزریق کورتیزون به فضای زیر آکرومیال اغلب برای درمان این بیماری مفید است.